Երկիր, օգոստոսի 28, շաբաթ, 1993
ԼՂՀ ԳԽ նախագահի պաշտոնակատար Կարեն Բաբուրյանը կրկին նամակ է հղել ՄԱԿ-ի գլխավոր քարտուղար Բուտրոս Ղալիին, ուր ափսոսանքով արձանագրում է, որ ՄԱԿ-ի հատուկ ներկայացուցչին Ղարաբաղ ուղարկելու բոլոր խնդրանքներր մնացել են անպատասխան։ Նամակում նշվում է, որ ՄԱԿ-ի ԱԽ բանաձևերր պետք է հիմնվեն տեղում իրավիճակին ծանոթացողների եզրակացությունների վրա, ինչը կբացառեր ղրանց կանխակալությունն ու միակողմանիությունը։
Նամակում մասնավորապես ասվում է. «Մեր բազում դիմումների անտեսումը հանգեցրեց նրան, որ աշխարհր մինչ օրս չգիտի ճշմարտությունը ԼՂՀ ժողովրղի տառապանքի մասին, որն ամեն օր ենթարկվում է հրթիռահրետանային հարվածների և ռմբակոծությունների՝ խեղդվելով շրջափակման ճիրաններում: Մենք պատրաստ ենք ներկայացնել հարյուրավոր փաստեր Ադրբեջանի կողմից ՄԱԿ-ի ԱԽ բանաձևերը խախտելու վերաբերյալ, որոնք մնում են անպատիժ։ Միևնույն ժամանակ, Լեռնային Ղարաբաղի պաշտպանական բանակի կողմից ձեռնարկված ցանկացած պատասխան գործողություն արժանանում է ՄԱԿ-ի խիստ դատապարտմանը։ Ակնառու է ընտրովիությունը գնահատականների մեջ»։
Նամակում ուշադրություն է հրավիրվում Հ. Ալիևի օգոստոսի 23-ին ժողովրդին ուղղած դիմումի վրա, ուր վերջինս խոստովանում է, որ զինադադարր խախտել է ադրբեջանական կողմը և այդ հանրապետության բանակն ինքնակամ է թողել Ֆիզուլին, ինչը հերքում է տարածվող այն լուրերը, թե ղարաբաղյան բանակը հարձակումներ է ձեռնարկում այդ ուղղությամբ։ Այնուհետև Բաբուրյանը կրկին ընդգծում է ՄԱԿ-ի ներկայացուցչի Ղարաբաղում գտնվելու կարևորությունը և հույս հայտնում, որ այս անգամ անկողմնակալ գնահատական կարվի տարածաշրջանում ծավալվող իրադարձություններին։ Նամակի վերջում նախագահի պաշտոնակատարը տեղեկացնում է, որ Ադրբեջանի և Ղարաբաղի քաղաքական և ռազմական ղեկավարները շարունակում են շփումները, որոնց նպատակը կրակի դադարեցումն է և կոչ է անում աշխարհի բոլոր պետություններին ու ՄԱԿ-ին՝ օժանդակել խաղաղ երկխոսության զարգացմանը։
«Հայլուր»
