«Մշակ», 8 փետրվարի, 1918թ., թիվ 29 Մեր այժմյան վիճակը սպառնալի է, ճիշտ է. մեր գոյությունը բացառիկ վտանգների տակ է, գիտե այս յուրաքանչյուր մանուկ, բայց մի՞թե արցունքն ու հառաչանքներն են, որ պիտի փակեն մեզ մեր գլխին շողշողող սրից։ Մի՞թե այդ անսահման և հաճախ անիմաստ հուսահատությունն է, որ պիտի ղեկավարի մեր հոգին ու ուղղություն տա մեր ձեռներին։ […]