Ազգ, 6 մայիսի, 1994թ., թիվ 84
Բիշքեկ, 5 մայիս: «Ներկայիս և ընդհանրապես բոլոր նախորդ բանակցությունների փորձաքարը Ադրբեջանի քաղաքականությունն է,— Բիշքեկի ժողովի ընդմիջմանը հանպատրաստից հարցազրույցի ժամանակ ասաց Լեռնային Ղարաբաղի գծով Հայաստանի խորհրդարանական հանձնաժողովի ղեկավար Սեյրան Բաղդասարյանը: — Եվ դատելով ամեն բանից՝ դա պետական քաղաքականություն է, որը մերժում է ԱՊՀ խաղաղարար ուժեր և ԵԱՀԽ-ի դիտորդներ մտցնելը Ղարաբաղի տարածաշրջան: Ապրիլին ԱՊՀ պետությունների ղեկավարների խորհրդակցությունում Հեյդար Ալիևը հրաժարվեց ստորագրել տարածաշրջան ԱՊՀ զորքեր մտցնելու մասին կայացված որոշման տակ: Այժմ էլ Ադրբեջանի պատվիրակությունը ամեն կերպ ձգձգում է մի հասարակ արձանագրության ստորագրությունը, որով սոսկ պետությունների ղեկավարներին ու խորհրդականներին կոչ է արվում ԱՊՀ-ի խաղաղարար ուժերի զորախումբ հատկացնել հաշտության երկխոսություն սկսելու համար: Փաստորեն, դա ղարաբաղյան հիմնախնդրի լուծումից խուսափելու փորձ է: Մինչդեռ, մեր աշխարհի քաղաքական իրողությունները այնպիսին են, որ ադրբեջանական կողմը հարկադրված կլինի ճանաչել Լեռնային Ղարաբաղի անկախությունը: Եվ այստեղ չի կարելի քաղաքականությունը կառուցել «ադրբեջանցիները յոթ միլիոն են, իսկ ղարաբաղցիները՝ 150 հազար» բնույթի ինչ-որ քանակական մեծությունների վրա: Համաշխարհային փորձը ցույց է տալիս, որ դա բնավ էլ վճռորոշ գործոն չէ: Վստահ եմ, որ վաղ, թե ուշ, բայց միևնույն է, Ադրբեջանը ստիպված է լինելու ճանաչել Ղարաբաղի անկախությունը»:
