December 5, 2024

Ես մի զարկն եմ քո կռվի

  • by Archives.am
  • 33 Years ago
  • Comments Off

«Երկիր», 1993թ., 6 հունվարի, 1(343)

Հայրենիքի համար զոհվածների թիվն ավելացավ եւս մեկով: Զոհվեց Տավուշի շրջանում տեղի ունեցած բոլոր կռիվներին մասնակցած Սամվելը։ Զոհվեց՝ չբոլորած 33 տարին։ Հունվարի 9-ին նրա 33 ամյակն էր բոլորելու…

Ավարտել է Բերդի թիվ 1 միջնակարգ դպրոցը։ Զինվորական ծառայությունից հետո մի քանի տարի բանվոր է աշխատել Բյուրեղավանում: Բայց հայրենի Տավուշը կանչում էր։ 1986թ. վերադարձավ տուն։ Սկզբում փականազործ էր Տավուշի շրջկոոպի ավտոտնտեսությունում, հետո՝ Բերդի ռելեի զործարանում։

Եկավ 1988 թիվը: Ինչպես բոլորս, նա եւս մտավ Ղարարաղյան շարժման մեջ: Սակայն հենց սկզբից գիտակցեց, որ Ղարաբաղի անկախությունը պետք է պաշտպանել ոչ թե խոսքով, այլ զենքով:

1989թ. Տավուշի շրջանի սահմաններում լսվեցին թշնամու առաջին կրակոցները։ Մի խումբ քաջեր՝ Անդրանիկ Ջուլհակյանի գլխավորությամբ, ստեղծեցին մարտունակ ջոկատ, որը հաջաղությամբ պոհում էր ողջ սահմանը: Սամվելը մասնակցեց այն բոլոր մարտերին, որ տեղի ունեցան Պառավաքարում, Ներքին Կարմիրաղբյուրում, Մովսեսում, Չինարիում, Այգեձորում: Կռվում էր համոզված, որ արդարությունը վերջապես կհաղթի: Նրա կուսակցությունը հայ ժողովուրդն էր: Առաջնորդվում էր հանրահայտ երգի տողերով՝ «…Համոզված եմ, որ միայն զենքով կա հայոց փրկություն»:

Շատ էր ուրախացել , որ Հայաստանում վերջապես ստեղծվում է ազգային բանակ, եւ Տավուշում երևացել են առաջին նորակոչիկները:

Սամվելի կյանքի թելը կտրվեց դեկտեմբերի 30-ին, Ներքին Կարմիրաղբյուր գյուղի մոտ մղված մարտի ժամանակ: Սամվելը զոհվեց, բայց նա կենդանի է, քանի որ իմացյալ մահն անմահություն է…

  • facebook
  • googleplus
  • twitter
  • linkedin
  • linkedin
Previous «
Next »

Categories

Archives